Na vele weken voorpret was het dinsdag 30 oktober na werktijd dan echt zover: de auto volgeladen met allerlei soorten snoep – op weg naar Parijs! Voor mij was het relatief kort geleden dat ik voor het laatst in m’n favoriete park was (juni dit jaar), maar Ralf had Disneyland zeker drie jaar al niet meer gezien. Het was voor Ralf ook de eerste keer dat hij zo ver reed, en in zekere zin voor mij ook – de reis werd ondernomen in de auto van m’n vriendin en mij. Ik zelf heb nog steeds geen rijbewijs, maar vond het wel spannend om voor het eerst in m’n eigen auto zo’n eind te reizen.
De heenreis verliep – mede dankzij Shell Geostar – voorspoedig. Met een tussenstop bij de grensovergang Hazeldonk (McDonald’s, geld wisselen en kaarten gekocht voor het Disneypark, ook nog eens met 15 piek korting de man) en een relaxed reistempo kwamen we rond kwart voor 1 ’s nachts aan in ons van tevoren gereserveerde Formule 1 Hotel – op slechts zeven kilometer afstand van Disneyland en 50 piek per kamer per nacht een haast verplicht nummer!
De nacht verliep onrustig – we waren allebei zo rusteloos dat we de dag erop weer in Disneyland zouden zijn, dat we meer wakker lagen dan sliepen. Om kwart voor zeven ’s ochtends hielden we het echt niet meer en stonden we op om ons klaar te maken voor een hele lange dag vol magie!
Het gevolg laat zich raden: we waren natuurlijk veel te vroeg op het Disney-terrein: het park opende pas om 9.00 uur, maar wij stonden om iets voor achten al voor aan de parking, te wachten op het openen van de poorten. Nou hoef je je in Disney ook buiten het park niet te vervelen… we hebben flink wat blikken kunnen werpen op de in aanbouw zijnde Disney Studio’s, zijn wat door Disney Village gegaan en hebben ons staan vergapen aan de prachtige posters en andere aankleding van de ingang.
Een half uur eerder dan we hadden verwacht ging het park open – om half negen haalden we ons paspoort door de lezer en liepen we onder het Main Street Station Central Plaza op. We waren binnen!
We wilden eigenlijk meteen doorlopen naar Space Mountain, maar toen bleek dat Disney de opening van het park heel slim aanpakt: een half uur eerder dan ‘officieel’ al wel de mensen het park in laten gaan, maar pas om negen uur de landen opengooien. We werden bij de ingang van Discoveryland opgewacht door een steeds groter wordend groepje castmembers, die na het aftellen precies om negen uur het touw weghaalden en ons het land binnenlieten. Iedereen moest rustig achter de castmembers aanlopen, voor ze uit rennen was niet toegestaan. Een paar handig uitgekozen wachtplekken manoeuvreerden ons direct achter de vooroplopende castmembers aan, waardoor we als eerste van de dag Space Mountain konden doen. We zaten helemaal vooraan – dat had eigenlijk meer de symbolische waarde van het ‘als allereerste doen’ dan dat de rit er nu zoveel beter door werd, zou later blijken. Space Mountain is toch echt het beste als je ‘m achterin doet.
Maar goed, het eerste ritje van de dag was gedaan – op naar Honey, I Shrunk The Audience. Voor Ralf was deze attractie helemaal nieuw – en zeker niet teleurstellend! Wel kon je merken dat het hoogseizoen voorbij is en Disney hoofdzakelijk Francofonen verwacht – het was voor mij de eerste keer dat ik meemaakte dat deze attractie in de Franstalige versie draaide. Gelukkig konden we ia koptelefonen de film in het Engels volgen – alhoewel deze koptelefoontjes wel wat harder afgesteld mogen worden – je hoorde het Frans er nog wel goed doorheen. Na Honey was het tijd voor Star Tours. Ralf is helemaal Star Wars-freak, dus vooral voor hem was het genieten van de vooral prachtige aankleding van deze klassieker. Het was inmiddels al wel drukker geworden in het park – en goed ook! Discoveryland liep al helemaal vol mensen. Gelukkig viel de wachtrij bij Star Tours alleszins mee – 25 minuutjes aanschuiven. Toen we Star Tours verlieten voor de zekerheid even twee fastpassen nog gehaald voor deze ride, alsmede twee voor Space Mountain – we hadden wat oude toegangspasjes van Disneyland over….
Via Central Plaza gingen we vervolgens eens uitgebreid genieten van het schitterend gedetailleerde kasteel, te beginnen met de draak die er onder ligt in La Taniere Du Dragon. Zoals dit beest is vormgegeven, technisch in elkaar is gezet…. Schitterend! Het beest LEEFT gewoon. Ook het kasteel zelf blijft een parel – de glas in lood ramen, de beelden, de versteende bomen binnenin, de ornamenten aan de buitenkant…. WOW!
In Fantasyland hebben we een Fastpass gehaald voor Peter Pan – de passen voor Star Tours waren al weer ‘verlopen’ inmiddels. Nogmaals verbaasden we ons over de immense populariteit van Peter Pans Flight: wie om half elf ’s ochtends een Fastpass haalde voor deze ride, kon er pas om een uur of vijf weer mee terecht! Al snel waren de Fastpassen dan ook volledig vergeven voor deze rit, terwijl bij alle andere grote rides de fastpass telkens hooguit twee uur na afhalen geldig werd. Peter Pan is echt een leuke attractie, maar ZO populair? De hele dag gold er in de ‘gewone’ wachtrij een wachttijd van 120 minuten!!!
In Adventureland hebben we The Pirates of the Carribean gedaan – dit is denk ik toch wel de allermooiste attractie die ik ken. Wat een detaillering, geluid, effecten, prachtig gewoon! Ook bij deze rit viel op hoe ontzettend goed de doorvoer is bij alle Disney-rides. Je staat nooit stil in een rij, je blijft doorschuifelen! Ook al reikte de wachtrij tot buiten de meandering, we waren binnen 30 minuten aan de beurt om in een bootje te stappen.
Na twee fastpassen te hebben gehaald voor Indiana Jones liepen we Frontierland binnen, of eigenlijk dus Halloweenland. Hier vond ik de Halloween-aankleding eerlijk gezegd niet zo denderend, maar soit. ’s Avonds zou blijken dat dat best meeviel! Na twee fastpassen te hebben gehaald voor Big Thunder Mountain hebben we even wat gegeten in het Fuente Del Oro restaurant… en eerlijk gezegd, dat was niet zo denderend van kwaliteit!
Phantom Manor was dat gelukkig wel! Wat een prachtattractie blijft dit zeg. In de wachtrij kreeg Ralf het wel tot twee keer toe aan de stok met een heel irritant jongetje van een jaar of 12 die heel brutaal voorkroop door gewoon buiten de hekken om te lopen. Toen Ralf hem hardhandig over het hek wilde zetten – hij had m al vastgepakt – kwam er een oudere jongen aan – kennelijk een begeleider van heel groepje kids, die het voorkruipertje weer een paar rijen mee naar achteren nam. Applaus voor Ralf 😉
Eerlijk gezegd ben ik hierna het overzicht van volgorde waarin we het park hebben gedaan een beetje kwijt. Wel weet ik nog dat we heel erg genoten hebben van Indiana Jones. Het achteruitrijdkarakter maakt van deze baan een geweldige ervaring. Helemaal als je het wagentje neemt dat als eerste de looping ingaat – dus eigenlijk achteraan – is deze inversie gewoon geweldig, helemaal omdat je direct NA de looping weer steil omhoog schiet – je bent echt even helemaal het noorden kwijt.
Tegen een uur of half vijf hebben we het park even verlaten om in het winkelcentrum van Val d’Europe de passen te halen voor de Halloween Soiree, die we van tevoren al besteld hadden. Ondanks het feit dat ik mijn creditcard dus kwijt was geraakt in Six Flags, kreeg ik ze met een verklaring van VISA en m’n paspoort zonder problemen mee. Twee kaarten rijker pakten we snel weer de RER-trein om nog de laatste anderhalf uur van de dag-opening mee te pikken. We hebben een heerlijke maaltijd gehad in het schitterende Blue Lagoon-restaurant waarna we voor een tweede keer de Pirates hebben bekeken. Het daggedeelte sloten we af met een rit in Dumbo, een echte Disney-klassieker die we nog nooit gedaan hadden!
Het was inmiddels kwart over acht en eenmaal buiten het park konden we meteen weer aansluiten bij de groep wachtenden voor de Halloween Soiree, die via een zij-ingang werden toegelaten. Wat meteen opviel was hoeveel mensen er verkleed waren – en vaak ook hoe goed!
Om negen uur mochten we voor de tweede maal het park in en ditmaal liepen we meteen door naar Phantom Manor, waar nog nauwelijks wachtrij was. Bij binnenkomst in Halloweenland viel dit keer wel op dat de Halloween-aankleding ’s avonds prachtig was. Mooie lichteffecten, de Mummy Cruise Lines, de vele Halloween-characters die er rondliepen… en niet te vergeten de castmembers – ALLEMAAL geschminkt en verkleed – en dus ook goed! Wat een werk moet dat geweest zijn!
Tijdens de avondopenstelling hebben we nogmaals genoten van veel van de geopende attracties, alsmede de Halloween parade en het werkelijk prachtige vuurwerk met de indrukwekkende lichtshow bij het kasteel. Na nog twee keer achter elkaar Big Thunder Mountain gedaan te hebben verlieten we meer dood dan levend rond tien over twee het park.
Ondanks de immense drukte hebben we toch veel attracties kunnen doen. Een totaalopsomming van de hele dag: 4 keer Space Mountain, 2 keer Star Tours, 1 keer Honey.., 1 keer Nautilus, 1 keer Pinochhio, 1 keer Sneeuwwitje, 1 keer Peter Pan, 4 keer Indiana Jones, 2 keer Pirates, 5 keer Big Thunder Mountain, 2 keer Phantom Manor, 1 keer Dumbo, 1 keer Small World, 1 keer Alice in Wonderland en 1 keer Les Pays de Conte Fees. Dat we zoveel hebben kunnen doen terwijl er toch zoveel mensen in het park waren, ligt niet eens alleen aan de Fastpass – Disney heeft gewoon een heel goede doorloop bij alle rides. Zijn we bij Six Flags blij als er twee treintjes rijden op Superman, bij Disney is het een domper als er slechts vier op Space Mountain rijden! Ook de aanwijzigen van het personeel, dat alle bezoekers snel en ordelijk in- en uit laat stappen dragen bij aan korte wachttijden – ook bij topdrukte!
Twee minpuntjes zaten er wel aan de dag: naast veel shows en aankleding was er niet echt iets bijzonders qua attracties met Halloween. Geen extra verrassingen in Phantom Manor bijvoorbeeld – en dat verwacht je toch eigenlijk wel. Verder misten we door alle aandacht voor Halloween toch een beetje de typische Disneysfeer die de echte classics als Mickey, Donald en Goofy op kunnen roepen. Los van de parade zag je deze characters overdag niet, en dat voelde toch wel aan als een gemis. Maar hoe dan ook – deze dag was echt geweldig! Zestien uur in het park in een sfeer die we beiden nog niet kenden was echt een geweldige ervaring – hoe vermoeiend ook….
Bij de eerste stap die ik buiten het park zette bij sluitingstijd wilde ik al weer terug… het doet wat met je, dat park!
Tof om een TR uit 2001 te lezen Michiel!!