Exclusief: inside Star Wars Galaxy’s Edge

Als je een week vantevoren te horen krijgt dat je namens een bevriend castmember van Disneyland Anaheim op vrijdag 24 mei, een week voor opening, Star Wars Galaxy’s Edge mag bezoeken, wat doe je dan?

In eerste instantie heel veel twijfelen. Het is in feite natuurlijk gekkenwerk om voor 1 dag naar Los Angeles te vliegen. Maar hee, dit is wel Star Wars Galaxy’s Edge, Het themaland waar iedereen die ook maar iets met Disney, Star Wars of themeparks in het algemeen naar uitkijkt. Het gebied waar de belangstelling zo groot voor zal zijn dat het de eerste maand alleen met reservering te bezoeken is, een waardoor alle castmember-toegang voor de hele zomer geblocked is. Het land waardoor het toch altijd al drukke Disneyland waarschijnlijk het eerstvolgende jaar in feite een no-go zone is.

Als je het dan kan regelen met werk en gezin en ook nog eens tegen een belachelijk lage ticketdeal aanloopt, dan zeg je ja.

En zo kan het gebeuren dat ik donderdag 23 mei naar Los Angeles vlieg, via San Francisco. Door een net iets te krappe transfertijd (wat doet customs in Amerika er toch altijd lang over!) kom ik uiteindelijk twee uurtjes later dan gepland aan op Burbank Airport, waar ik word opgehaald door Grayson, de man van castmember Nicoletta die me heeft uitgenodigd, ik verblijf dit lange weekend bij hun thuis.

Veel tijd om bij te kletsen is er niet, want al met al zijn we rond middernacht thuis en om kwart voor negen moeten we voor de poort van Disneyland staan.

De reden dat ik als betrekkelijk buitenstaander het land nu al mag bezoeken is dat Disneyland het reserveringssysteem wil testen dat ze ook gaan gebruiken zodra het land open is: de eerste tijd is het alleen te bezoeken als je een reservering hebt en dan ook nog eens maximaal vier uur. Omdat te testen mogen meerdere castmembers vandaag tot drie vrienden mee naar binnen nemen.

Als we Disneyland binnenlopen valt meteen op hoe rustig het is vandaag. De crowd calendar van Touringplans had al een drukte van 3 uit 10 voorspeld en dat ziet er dus zo uit: ik kan m’n ogen bijna niet geloven, zo aangenaam rustig is het!

We lopen eerst naar de Fastpass-machines van Haunted Mansion, waar we als onderdeel van het ‘Cast Event’ een Fastpass-achtig kaartje krijgen waarop staat dat we in groep 4 ingedeeld zijn en een url waar we regelmatig op kunnen kijken of onze groep al naar binnen mag. Dat zal zeker tot de middag duren krijgen we te horen, dus hebben we eerst tijd om in recordtijd wat rides te doen: Indiana Jones & the Temple of the Forbidden Eye, Splash Mountain, Pirates of the Caribbean, Hyperspace Mountain, Haunted Mansion, Big Thunder Mountain en een Doel Whip Float worden allemaal tussen zeg negen en één afgevinkt.

Inmiddels is de site die we koortsachtig blijven checken veranderd van “Boarding Will Begin Soon” naar “Now Boarding Group 1 through 3”. Kortom, we zijn bijna aan de beurt!

We lopen naar de ingang van Star Wars Galaxy’s Edge aan de achterkant van Big Thunder Mountain, één van de drie ingangen die naar het gebied zullen leiden. Je kunt hier trouwens niks zien van Galaxy’s Edge: rotsen die naadloos in het Big Thunder gebied passen, een tunnel in een bocht en flink wat begroeiing onttrekken de nieuwe wereld volledig aan ons zicht. 

We zijn inmiddels behoorlijk hyped en als we iets voor half twee zien dat Group 4 naar binnen mag lopen we meteen naar de castmembers die de ingang blokkeren met controleposten.

Voor we naar binnen gaan moeten we ons toegangskaartje en reservering laten zien en, heel belangrijk tijdens deze preview, onze smartphone en zelfs Apple Watch in een afgesloten plastic verpakking stoppen. Maar dan is het zover!

Via een grote, hoge tunnel lopen we Star Wars Galaxy’s Edge binnen… en m’n mond staat open. Hier ontvouwt zich een wereld, om elke hoek is er meer te zien en ben je verder weg van huis. Metershoge, imposante gebouwen, veel en bijzondere begroeiing en tientallen castmembers, elk in een eigen, uniek kostuum (castmembers mogen elke dag zelf een eigen outfit samenstellen van de beschikbare onderdelen). Veel castmembers zijn aan het werk, maar velen lopen ook gewoon rond. Ze praten met elkaar over hoe The First Order hun stad Black Spire Outpost heeft overgenomen en begroeten gasten in het voorbij lopen met “Hello travellers”.

We lopen het land binnen in het gebied waar The First Order de dienst uitmaakt: een grote rode vlag met het logo van The First Order hangt boven de (nu nog afgesloten) uitgang richting Fantasyland. We zien een gigantische tie fighter geparkeerd staan, een First Order winkel (bedoeld om de inwoners van Black Spire Outpost kennis te laten maken met The First Order, een soort propaganda-move) en de Blue & Green Milk-stand. En: wat een verrassing tijdens deze preview: heel veel Photopass-fotografen die je bij alle pracht en praal op de foto kunnen zetten. De foto’s komen pas na 31 mei online op je profiel, maar er komt in ieder geval een fotobewijs dat je hier daadwerkelijk was!

Het eerste wat we doen is de nu al befaamde blue & green milk proeven. Het zijn wat dikkere, koude dranken, die, alhoewel hun naam anders doet vermoeden, geen lactose bevatten. De blauwe is wat zoeter dan de groene. Ik vind beide lekker, maar de blauwe wint. Als we met onze bekers verder lopen wordt ons toegefluisterd door een voorbijlopende inwoner van Batuu dat ze gemixed nog beter smaken: en dat blijkt inderdaad zo te zijn!

Concept art van de blue & green milk stand
Blue & Green milk

We hebben ontzettende mazzel met onze relatief lage groepsindeling: met slechts vier groepen bezoekers in het land is het ongekend rustig. We realiseren ons heel goed dat zoals wij Galaxy’s Edge nu zien, het de komende vijf jaar zeker nooit meer zal zijn. Zo rustig, zo de mogelijkheid om alles in detail tot ons te nemen en castmembers die alle tijd nemen voor een praatje, of meerdere foto’s in meerdere poses.

Ik kan niet genoeg vertellen hoe prachtig gedetailleerd alles is. Afgebladderde verf, gebouwen die schade hebben opgelopen door gevechten, verweerde vlaggen: alles lijkt alsof deze planeet al decennialang bestaat en even zo lang ten prooi is gevallen aan geweld. Om de zoveel tijd klinkt het geluid van een overvliegende tie fighter, dat slim in stereo tussen de daken wordt verspreid: de eerste keer kijk je echt in verbazing omhoog.

Er lopen Stormtroopers te patrouilleren, die je ook aanspreken en korte conversaties met je aangaan in de precieze mechanische stem zoals ook in de films. Praten ze live, is het pre-recorded? Ik heb geen idee, maar het werkt fantastisch.

Als we onze voettocht vervolgens komt al snel DE blikvanger in beeld. Je loopt een hoek om en daar issie: majesteus, groots, precies zoals je hem altijd al bedacht had maar nooit had verwacht ook echt te zien: de Millennium Falcon. Hij staat voor het showgebouw van de nu als enige geopende attractie, Smuggler’s Run. Wachttijd: 20 minuten. Er is ook een single rider en fastpass rij, vandaag wel beiden nog gesloten. 

Het in het echt zien van de Millennium Falcon is zo onbeschrijflijk vet. Alle details, alle moertjes, snoertjes, bouten. De rook die er nu en dan uitkomt. Het massieve. Hij staat er gewoon. En daaromheen, de gebouwen. Daar achter, de hoge rotsen van Black Spire. En daarachter, verderop, nog een paar.

Je bent niet meer in Disneyland, je bent op de planeet Batuu. Het heeft geen zin een castmember hier te vragen naar hoe laat Fantasmic begint, hier geen bordjes die wijzen richting Frontierland of Critter Country. Immersive heeft met Star Wars Galaxy’s Edge een nieuwe betekenis gekregen.

Voor we Smuggler’s Run doen gaan we eerst iets doen waar Grayson absoluut niet het risico van wil lopen dat het uitverkocht is: we gaan onze eigen Lightsaber bouwen in Savi’s Workshop.

Dit is storytelling op ALLE levels.

Savi’s Workshop

The Gatherers zijn een groep mannen en vrouwen die hun leven hebben gewijd aan het herstellen van het evenwicht in de galaxy door hun kennis van de Force en de oude gebruiken van de Jedi door te geven. Zij begeleiden diegenen die hun hulp zoeken bij het creëren van hun eigen unieke, op maat gemaakte lightsaber.

The Gatherers hebben een grote verzameling verhalen, kyberkristallen en andere onderdelen uit de hele Melkweg verzameld. Savi was een van de oorspronkelijke Gatherers en een vriend van Lor San Tekka (die we kort ontmoetten aan het begin van “Star Wars: The Force Awakens”). Hij creëerde een bergingsbedrijf als een front om zijn clandestiene missie te verbergen.

Als je jezelf opgeeft voor de ervaring betaal je bij een kleine kassa buiten het gebouw (de lieve som van 200 dollar) om binnengelaten te worden in een klein voortuintje. Hier staat een gatherer achter een met doeken bedekte tafel om je alvast wat onderdelen te laten zien. Maar alsjeblieft, ga vooral als groep om haar heen staan zodat buitenstaanders niks kunnen zien, want als The First Order er achter komt… En inderdaad, als er iets later wat Stormtroopers op patrouille langslopen gaan de doeken over de onderdelen en begint een andere castmember luidkeels de oude onderdelen die aan de muur hangen aan te prijzen. Hij veinst een veiling (wie biedt er 50 credits voor dit oude wiel, u meneer) en als je het spelletje meespeelt word je, zodra de Stormtroopers weer verder zijn, vriendelijk bedankt voor het helpen bij het om de tuin leiden van The First Order.

Als er een groep van 15 bouwers compleet is ga je naar binnen: de workshop is een kleine ruimte, waar ook niet veel meer dan 15 man in past. Alle bouwers worden achter een eigen stuk tafel geplaatst die in een grote ellipsvorm is opgesteld. Een castmember neemt het woord en vertelt over de geschiedenis van de gatherers, de rol van de Jedi en waar een goede lightsaber aan moet voldoen. De hele spiel is naadloos getimed met muziek en lichteffecten. Als hij een kyberkristal in de lucht houdt (het belangrijkste element van een lightsaber) zwelt de muziek aan en kleuren de lampen mee met het kleur kristal dat hij laat zien. Op een gegeven moment weerklinkt zelfs de stem van Yoda, die zijn zegen over de lightsabers geeft. Waanzinnig schouwspel, en ook al weet dat je dat je meedoet aan toneelstuk waar je 200 dollar voor hebt neer moeten tellen: dit is zo awesome.

Alle deelnemers kiezen eerst een kleur kristal uit grote cilinders, waarna ze alle onderdelen voor zich krijgen waarmee een lightsaber wordt opgebouwd: kortweg zijn er vijf onderdelen waar je telkens keuze hebt uit twee modellen, die in alle mogelijke combinaties samengevoegd kunnen worden.

Als alle modellen handvatten klaar zijn worden ze in de tafel geplugd, onder een witte doorzichtige halve buis. Nog wat showelementen en hop alle lightsabers lichten tegelijk op, elk in de eigen door de bouwer gekozen kleur. De halve buis draait weg en daar licht ineens een volledige lightsaber. Ze zijn niet goedkoop, maar het zijn wel kwalitatief hoogstaande modellen: de handvatten alleen al wegen naar inschatting zeker anderhalve kilo en het oplichtende deel is een plastic buis uit 1 stuk, niet zo’n inschuifbaar geval die je in de speelgoedwinkels tegenkomt. Je krijgt nog een mooie zwarte draagtas mee als je de workshop weer verlaat.

Eenmaal weer buiten merken we dat de drukte langzaam toeneemt: steeds meer groepen worden Galaxy’s Edge binnengelaten, maar vandaag geldt NIET de limiet van vier uur maximaal verblijf.

Het wordt tijd voor onze eerste rit in Smuggler’s Run, zoals gezegd de enige attractie die het gebied nu rijk is. De gigantische Rise Of The Resistance attractie, naar verluidt de grootste, langste en technologisch meest geavanceerde attractie ooit gemaakt kampt met kinderziektes en zal nog maanden op zich laten wachten.

De Chess Room

Eenmaal binnen loop je in omhoog kronkelende wachtrij door de workshop van Ohnaka Transport Solutions. Deze schimmige onderneming wordt gerund door Hondo Ohnaka, een space-piraat met dreadlocks. Na de wachtruimte (vol onderdelen, waaronder een af en toe opstartende hyperdrive-engine) kom je in de preshow, waar een schitterende audio-animatronic van Hondo je welkom heet en je missie uitlegt: er moet wat vracht van een trein worden geroofd.

Je loopt door en krijgt een gekleurde kaart (zes van elk) met daarop je rol: pilot, gunner of engineer. Je kunt ze proberen onderling te ruilen, maar in elke groep van zes zijn er twee van elk nodig. Met je kaart en groep van zes mag je door en nu wordt het menens: je loopt de Falcon binnen, om precies te zijn de befaamde Chess Room. Hier in levenden lijve rondlopen is… wow. Je voelt aan de muren, de knoppen (je kunt van alles indrukken, er gebeurt niets maar het beweegt wel), je kijkt je ogen uit. Je hebt ook even de tijd rond te neuzen tot een castmember de kleur van je kaart roept om je groep vervolgens wat instructies te geven. De twee piloten besturen straks de Falcon: een iemand stuurt van links naar rechts en heeft de rem, de andere stuurt omhoog en omlaag en activeert hyperdrive. De twee gunners schieten: je kunt kiezen voor automatisch of handmatig richten en de twee engineers tenslotte lappen de Falcon op tijdens de vlucht om alle opgelopen schade zoveel mogelijk te beperken.

Zodra je de cockpit binnenstapt is het effect heel overtuigend. Bij alles wat je doet reageert het schip meteen: links, rechts, omhoog: de illusie is briljant uitgevoerd. Je kijkt niet naar een 3D film, maar dat is ook niet echt nodig. Als je de cockpit van de Falcon voor de geest haalt weet je dat die uit meerdere rondom geplaatste ramen bestaat: door elk raam een scherm te geven is het effect levensecht. Tijdens de vlucht lichten knoppen die ingedrukt moeten worden op en geeft Hondo ook tips en opdrachten. 

Zodra het land echt open is zul je ook echt overal meekrijgen hoe je het ervan af hebt gebracht op de missie: in de Play Disney Parks app krijg je daadwerkelijk credits van Hondo voor je werk en dat komt in alle interacties in Galaxy’s Edge weer terug. Zoals gezegd zijn tijdens de previews alle mobiele telefoons verboden dus die laag kregen we helaas niet mee.

Het is inmiddels tijd voor eten en daarvoor gaan we naar het sitdown restaurant Docking Bay 7 Food and Cargo. Verwacht hier geen friet en hamburgers, maar allemaal unieke maaltijden met opvallend veel groen. Ik eet een heerlijke Roasted Endorian Tip-Yip Salad: bloemkool, sla, nog wat groentes en een heerlijke dressing, samen met een Pjattro juice, een soort ice-tea-achtige drank. We eten als groep ook samen wat van de desserts, Oi-Oi Puff en Batuu-Bon. Bijzondere, opvallende maar vooral ook heerlijke gerechten. Alle maaltijden worden geserveerd in zwarte braadpannetjes en als bestek zijn er metalen sporks. 

Docking Bay 7
Entrees van het menu
Roasted Endorian Tip-Yip Salad

De winkels van Galaxy’s Edge zijn al even prachtig. Naast de Lightsaber-ervaring is er ook een winkel waar je je eigen droids kunt bouwen, de Droid Depot. Denk build-a-bear, maar dan met droids. Deze winkel is een stuk toegankelijker dan Savi’s Workshop, je kunt er gewoon naar binnen lopen en ook andere merchandise kopen. Ook is er nog Dok-Ondar’s Den of Antiquities, waar je unieke items kunt kopen als beelden, rariteiten uit het universum en collectible art. Aan veel items in deze winkel hangt een pittig prijskaartje, maar ook hier geldt: loop echt even binnen om het te zien, zo mooi. Met bovendien een prachtige animatronic van Dok-Ondar achter de counter!

Gevoelsmatig sluit deze verzameling winkels, restaurants en attractie het rechterdeel van Galaxy’s Edge af — ik kom zo nog terug op Oga’s Cantina. Het daarnaast gelegen middenstuk is prachtig, maar gaat ook een hoofdpijn-dossier worden: dat is Marketplace. Een semi-overdekte winkelhal met allemaal kleine boetiekjes. Kat Saka’s Kettle verkoopt de bijzonderste popcorn die je ooit gehad hebt (lekker!), in Creature Stall koop je onder andere de Kowakian-poppen, de Star Wars variant van de Avatar-banshee voor op je schouders en echte Star Wars kostuums (denk eerder aan cosplay dan carnaval) in Black Spire Outfitters. Marketplace is ook schitterend aangekleed. Netten en stalen constructies liggen als een soort dak boven de kronkelende gang, waardoor het zonlicht telkens prachtig naar binnen valt. Alle boetieks lijken uitgehakt in het rotswerk. Maar: zijn ook superklein. Een voorzichtige gok: 15 man in een boetiek (ze zijn allemaal open aan de voorkant, er zijn geen deuren of zo) en hij is al te vol. Het was tijdens de preview al dringen, ik durf niet te denken aan hoe het tijdens reguliere opening zal zijn.

Voor alle merchandise geldt: het moet lijken of het lokale producten zijn. Geen dure playsets van plastic, geen Disney-shirts, geen Mickey plush. Alles in het thema, je bent op een andere planeet!

Als je Market Place vanaf de rechterkant benadert, zoals wij dus deden, loop je wel meteen tegen een prachtig stuk theming aan: Ronto Roasters. Hier zijn allereerst superlekker taco’s met een hotdog-worstje en pulled pork te koop, Ronto Wraps. Het counter service restaurant is te herkennen aan een gigantische straalmotor die aan het plafond hangt en dienst doet als een barbecue-vlam voor de mysterieuze stukken vlees die er onder aan een spies geprikt zijn, aangedreven door een robot. Echt, weer zo vet.

Het linkerdeel van Galaxy’s Edge is nu het snelst te bekijken, een uitgestrekt deel waar de Rebels zich verschansen. Hier vind je ook de nu nog gesloten Rise Of The Resistance ride. Tot deze attractie opent is dit een beetje een loos deel, met wel flink wat photo-ops in de vorm van geparkeerde X-Wing Fighters. Wel zagen we Chewbacca wat sleutelen aan een Fighter en daarna wat door het land lopen.

Al met al waren we inmiddels al een uur of 4 en een half aan het rondstruinen in Galaxy’s Edge. Wat nog te doen? Eigenlijk drie dingen: we wilden nog een paar keer de Falcon ride om ook de andere rollen te testen, het land in het donker zien en de vermaarde Cantina bezoeken. De wachttijd voor Smuggler’s Run blijkt inmiddels opgelopen naar een uur, dus we kiezen ervoor eerst de Cantina te bezoeken. Ook dit wordt volgens mij een potentieel hoofdpijndossier voor Disney.

Oga’s Cantina

Het idee: een kroeg. Met, uniek voor Disneyland Anaheim: alcoholische dranken. Toen we eerder die dag langs waren gelopen werden we door een castmember al gewaarschuwd dat wachtrij tijdelijk gesloten was, zo druk was het. Er is dan ook niet echt een rij: ongetwijfeld om niet in te boeten aan authenticiteit, want hoezo een wachtrij voor een kroeg op een verre planeet is er geen hekwerk, of zijn er touwen gespannen. Nee, naast de ingang is er met zwarte tape op de grond een meandering gemaakt waar dorstige klanten in aan moeten schuiven. Ruimte in de tape-meandering op? Dan mag je aan de overkant van de straat in de karige schaduw wachten tot een castmember laat weten dat je weer aan mag sluiten. De regels voor de Cantina worden tijdens de rij door een andere castmember uitgelegd: je mag per uur niet meer dan twee drankjes per persoon bestellen. Heb je de mazzel dat je niet aan de bar of aan hoge tafel moet hangen maar plaats kunt nemen in één van de booths die in Wans zijn uitgehakt, dan is het maximaal 45 minuten zitten voor je weer moet staan en bij een gezelschap van minder dan 6 personen moet je je booth met andere boekers delen. De castmember neemt tevens de grootte van je groep op en de naam van 1 van jullie uit je gezelschap waarmee je later wordt opgeroepen, enigszins vergelijkbaar met het Be Our Guest restaurant in het Magic Kingdom. De rij schuift langzaam voort en kost ons uiteindelijk een uur. In die tijd zien we ook Kylo Ren met wat vertoon en rook uit de in het zicht geparkeerde Tie Fighter lopen, om geflankeerd door twee Stormtroopers door het land te wandelen.

Eenmaal binnen kijk je voor de zoveelste keer je ogen uit. Een prachtige bar met allerlei brouwvaten, lampen, in glazen aquaria opgesloten aliens en de bonkende muziek van DJ Rex (jazeker, de animatronic uit de oude Star Tours ride) zijn weer zo prachtig gemaakt. Gecombineerd met een welkom drankje na al die uren sjouwen in de Californische zon wil je meteen niet meer weg. Er zijn non-alcoholische dranken, exclusieve cocktails die er schitterend uitzien en ook verraderlijk lekker smaken en vier verschillende soorten bier van de tap. Geen standaard pilsjes natuurlijk, maar allemaal weer bijzondere smaken en IPA’s. Elk drankje wordt geserveerd in apart gevormd glas voor de finishing touch en er is ook een kleine kaart met buitenaards bar-food.

Omdat we in een booth met anderen zitten en niemand lekker gemakkelijk even op z’n telefoon mag kijken (die zit nog altijd in een gesealde verpakking), raken we vrij snel aan de praat met het gezelschap naast ons. We blijken een gezin te treffen waarvan de vader castmember is, hij doet iets in de IT voor Disney Parks en is in die hoedanigheid al bij vijf parkopeningen aanwezig geweest. Sterker nog, zijn vader, oom en nog wat familieleden waren ook al castmember. Het is te gek om te zien hoe trots alle Disney medewerkers ook zijn op dit prachtige gebied.

De Cantina is nog los van de unieke drankjes en ligging ook op zichzelf al een heerlijke plek: een toffe kroeg middenin een Disney park. Dat kenden we nog niet echt en man wat is het lekker om tegen het eind van de middag even een drankje te doen in zp’n setting! Naar verluidt gaat Disney zodra het land echt open is een limiet van een uur hanteren voor hoe lang je binnen wil zijn, maar ook een wachtrij aanhouden voor mensen die alleen even binnen willen kijken en niet iets hoeven te bestellen. Spannend, want waar laat je die mensen? Congestion all over vrees ik…

Na twee heerlijke drankjes besluiten we weer eens te kijken hoe het met de wachtrij voor Smuggler’s Run is: 5 minuten. Prima, dat zal de eerstvolgende vijf jaar wel eens een unicum kunnen zijn. We doen de rit nog twee keer, zodat we alle drie de rollen een keer gebrobeerd hebben. Het eindoordeel is vrij duidelijk en unaniem: de rol van piloot is by far het leukste. Het echt sturen en op tijd remmen zorgde ervoor dat we zonder te crashen de trein binnen wisten te halen en de cargo zonder tussenkomst van Hondo konden kapen: dat leverde een andere exit op dan bij de eerste twee pogingen, toen de dienstdoende piloot NIET op tijd op de remknop drukte.

Wat het grootste voordeel van de rol van piloot is: je kunt zonder al te veel afgeleid te worden van de knoppen voor je constant naar de beelden blijven kijken. Je zult wel moeten zelfs, want je stuurt. Dat is bij de gunner al iets minder en in de rol van engineer had ik helemaal het idee dat ik meer opzij moest kijken om de knoppen te bedienen dan dat ik echt voor me kon kijken, de Falcon uit.

Bij het verlaten van de attractie is onze laatste wens voor vandaag uitgekomen: Star Wars Galaxy’s Edge in het (schemer-)donker zien. Geen overdadige neonverlichting zoals in Carsland, maar prachtig subtiel uitgelicht krijgt het land ’s avonds een heel eigen karakter. De oplichtende lightsabers van alle klanten die vandaag in Savi’s Workshop langs zijn geweest draagt daar absoluut aan bij.

Als we iets voor negenen het land verlaten om nog Fantasmic! mee te pakken zijn we dik 7,5 uur in Star Wars Galaxy’s Edge geweest. En ineens realiseren we ons weer dat we in Disneyland zijn; op het topje van Big Thunder Mountain na zie je het vanuit Galaxy’s Edge nergens aan. En zelfs die bergtop past weer binnen de theming van SWGE.

Hadden we het zo lang volgehouden als we niet per se nog even donker wilden meemaken? Nee, dat niet. Maar aan de andere kant: we hadden vandaag geen mobiele telefoon om alle digitale toevoegingen en scavenger hunts te doen die in het land verwerkt zijn. Heb je aan de vier uur die je met een reservering in het land mag doorbrengen dan genoeg? By far niet. Als de wachtrijen voor Smuggler’s Run en Oga’s Cantina echt in de openingsfase zitten ben je alleen daar al waarschijnlijk je tijd aan kwijt.

Star Wars Galaxy’s Edge is de grootste uitbreiding van Disneyland ooit en zo voelt het ook. Het land is adembenemend mooi, vol hoeken, paadjes, verborgen plekjes en schitterende details. Zelfs met slechts één attractie open ben je er met gemak heel wat uren zoet. De keuze om het gebied helemaal op zichzelf laten staan is gedurfd, maar werkt extreem goed. Nergens vind je een verwijzing naar de rest van Disneyland. De castmembers refereren er niet aan, geen bordjes, niks: er is geen Mickey-oor te bekennen. Dat is zoals gezegd gewaagd, maar het zorgt ervoor dat je je echt op een andere plek waant, ik zou bijna zeggen: een andere planeet.

Moet je een ticket boeken naar Anaheim, of anders vanaf augustus naar Orlando? Wat een dilemma. Je wil dit zien, maar tevens durft niemand nu in te schatten hoe rampzalig druk het zal zijn als eenmaal alles open is. Ik zou dan kiezen voor wachten: enerzijds om dat ietwat aan te zien, anderzijds om ook de opening van Rise Of The Resistance af te wachten. Als je dan toch gaat, dan voor the full monty. En dan in de tussentijd duimen dat we in Parijs net zo’n prachtig land krijgen in WDS als wat er nu is neergezet in Anaheim.

Want oi oi oi wat een ongekend mooi gebied!

6 reacties

Laat een antwoord achter aan Patricia VerhulstReactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.